ميل جنسي، تمايل مکرر به انجام رفتارهاي جنسي، تخيلات جنسي و فعاليت هاي جنسي در سطحي است که باعث ناراحتي فرد يا منجر به مشکلات اجتماعي و پزشکي شود. در اين صورت ممکن است ميل و فعاليت جنسي از کنترل خارج شده و مشکلات اجتماعي، رواني، جسمي و حقوقي ايجاد کند.

بيش فعالي جنسي در زنان، شهوت شديد زنانه، نيفوماني و در مردان ،شهوت و نعوظ شديد مردانه ساتيريازيس نيز ناميده مي‌شود. این مشکل به دلیل انجام مکرر ممکن است به اعتیاد جنسی منجر شود که شبیه اعتیاد به مواد مخدر است که به جای مواد مداوم به فکر و انجام عمل جنسی می باشند بيش فعالي جنسي اختلالي پيش‌رونده است و بدون درمان وخيم‌تر مي‌شود.

 

ميل جنسي بيش از حد در مردان

ميل جنسي بيش از حد به احساس ميل بيش از حد طبيعي از نظر تعامل جنسي گفته مي شود و به طور کلي به آن هايپرجنسيتي گفته مي شود و وقتي در مردان ديده مي شود به آن هجو مي گويند. در اين اختلال عملکرد جنسي که با يک ميل غيرقابل توقف مشخص مي شود، نياز جنسي بارها در روز احساس مي شود و فعاليت جنسي و خودارضايي با افراد مختلف افزايش مي يابد.

مشخص است که مرداني که ميل جنسي بيش از حد دارند، دائماً در مورد تمايلات جنسي فکر مي کنند و اين باور را دارند که پاداشي جز رابطه جنسي دريافت نمي کنند. ميل جنسي، آرزوها، اميال و رفتارهاي جنسي فرد باعث ايجاد مشکلات و اختلال در زندگي اجتماعي، تجاري و خصوصي او مي شود.

براي برخي از مردان، حتي ديدن شخصي که ممکن است با او رابطه جنسي داشته باشند، مي تواند باعث تحريک جنسي شود. براي اين افراد، هر شريک جديد به معناي آناتومي جنسي متفاوت است که به نوبه خود به معناي تسخير و در نتيجه يک پيروزي جديد است. پس از اثبات قدرت جنسي و جذابيت خود، شروع به جستجوي يک شريک جديد مي کنند.

علائم ميل جنسي بيش از حد در مردان

ميل جنسي بيش از حد در مردان يک اختلال رسمي شناخته شده در DSM-5 نيست. تشخيص آن دشوار است زيرا ممکن است از فردي به فرد ديگر متفاوت باشد. علائم در مردان عبارتند از؛

ناتواني در کنترل تمايلات و رفتارهاي جنسي و صرف بيشتر وقت در مورد آنها
انجام آميزش جنسي يا ساير اعمال لذت بخش بيش از يک بار در روز
شرکاي جنسي متعدد و تغييرات مکرر شريک زندگي
ناتواني در احساس هيجان به اندازه ساير افراد در زمان ارگاسم، آرامش ناکافي پس از ارگاسم
مشکلات در کار، زندگي خصوصي و اجتماعي به دليل افزايش فعاليت جنسي
خودارضايي
عدم ارگاسم بعد از رابطه جنسي و ادامه تنش

علل بیش فعالی جنسی در مردان

علل ميل جنسي بيش از حد یا بیش فعالی جنسی در مردان، مانند علائم آن، ممکن است از فردي به فرد ديگر متفاوت باشد. افراد ممکن است نه تنها براي لذت بردن بلکه براي اجتناب از رويدادهاي سخت و استرس زا در زندگي بيش از حد به فعاليت جنسي بپردازند. اگرچه عواملي که باعث ميل جنسي مفرط مي شوند به طور کامل شناخته نشده اند، فرضيات و نظريه هاي متفاوتي وجود دارد. اولين مورد به عنوان ناسازگاري جنسي با شريک زندگي و تفاوت سني بين آنها ديده مي شود. علاوه بر اين، اختلالات هورموني فيزيکي و حساسيت بيش از حد آلت تناسلي نيز مي تواند باعث افزايش ميل جنسي شود.

در نهايت تصور مي شود که گذراندن دوران کودکي در محيطي بي محبت يا ناامن باعث مي شود که زوجين گرماي روحي و جسمي که در دوران کودکي وجود نداشت را در تغيير دائمي شريک زندگي جستجو کنند و در نتيجه نتوانند به رضايت خود برسند. محيط از هم گسيخته خانواده خود را به عنوان تلاشي براي اثبات خود در بزرگسالي نشان مي دهد و فرد سعي مي کند با هر شريک جنسي و رابطه متفاوت خود را ثابت کند. شيدايي، برخي داروها، موادي مانند آمفتامين ها و کوکائين، و ضربه به سر (به خصوص آسيب لوب فرونتال) مي توانند باعث رفتارهاي بيش از حد جنسي شوند.

درمان و مداخلات براي ميل بيش از حد جنسي در مردان

اختلال ميل بيش از حد جنسي در مردان يک اختلال کنترل تکانه است که قابل درمان است. گاهي اوقات، ميزان مراجعه به درمان ممکن است پايين باشد زيرا به عنوان يک ويژگي مثبت از سوي فرد تلقي مي شود. تصور مي شود که استفاده از روش هاي دارويي و روان درماني در کنار هم در درمان موثرتر باشد. قبل از درمان، يک حالت رواني متعادل برقرار مي شود و سپس با روش هاي مختلف جنسي درماني سعي مي شود بر اختلالات جنسي غلبه کنند.

 بیش فعالی جنسی زنان یا نيمفومانيا چيست؟

نيمفومانيا يک اختلال رفتار جنسي اجباري در زنان است که با ميل جنسي غيرقابل کنترل و بيش از حد مشخص مي شود. وسواس فکري، تمايلات يا رفتارهاي جنسي مي تواند در سطحي باشد که بر زندگي شخصي فرد تأثير منفي بگذارد. نيمفومانيا در دسته اختلالات جنسي قرار مي گيرد. به عبارت ديگر نيمفومانيا ميل جنسي غيرقابل کنترل و بيش از حد در زنان، عمل رابطه جنسي بيش از حد و ناتواني در مقاومت در برابر ميل جنسي است. علاوه بر رفتار جنسي اجباري، نيمفومانيا ممکن است شامل مشکلات فکري، افکار تکرار شونده ناخواسته (وسواس فکري) و احساس گناه، شرم يا نارسايي باشد.

نيمفومانيا يک اختلال ميل جنسي است که باعث ميل سرکوب ناپذير براي داشتن رابطه جنسي مکرر و بيش از حد با چندين شريک زندگي بدون هيچ گونه صميميت عاطفي مي شود. در افراد مبتلا به نيمفومانيا، ميل جنسي تغيير نمي کند. عواملي مانند خودارضايي غيرقابل کنترل، استفاده بيش از حد از عناصر مستهجن، اعمال جنسي بيش از حد، اعتياد جنسي و ناتواني در مقاومت در برابر ميل جنسي که در افراد مبتلا به نيمفومانيا ديده مي شود، بر خانواده، حلقه دوستان و محيط کار فرد تأثير منفي مي گذارد.

چه چيزي باعث نيمفومانيا (بیش فعالی جنسی) مي شود؟

علت اصلي نيمفوماني ناشناخته است. نيمفومانيا يک وضعيت رواني و عاطفي است و مانند ساير اختلالات رواني مي تواند در نتيجه عواملي مانند محيط و وراثت رخ دهد. نيمفومانيا همچنين ممکن است با عدم تعادل شيميايي در مغز مرتبط باشد. بر اساس يک مطالعه در سال 2012، 54 درصد از افراد بيش از حد جنسي گفتند که علائم نيمفومانيا قبل از 18 سالگي شروع شده است و 30 درصد گفتند که علائم آنها بين 18 تا 25 سالگي شروع شده است. اين وضعيت ثابت مي کند که نيمفومانيا در اوايل زندگي آشکار مي شود.

برخي از دلايلي که مي تواند منجر به نيمفوموني يا پرجنس گرايي شود را مي توان به شرح زير خلاصه کرد:

يک استعداد ژنتيکي
تروما
سوء استفاده جنسي
يک عامل استرس زاي محيطي
اضطراب جنسي و علاقه بيش از حد به پورنوگرافي

پرکاري تيروئيد

اگر غده تيروئيد بيش از حد فعال باشد، مي تواند باعث شود که ميل جنسي از کنترل خارج شود.

اختلال لوب گيجگاهي و صرع

شرايط در لوب تمپورال مغز با نيمفومانيا همراه است.

کيست هاي تخمدان

به دليل افزايش استروژني، برخي از کيست هاي تخمدان مي توانند باعث ايجاد حساسيت شوند. اين مي تواند باعث افزايش ميل جنسي تقويت کننده استروژن شود که مي تواند به سطوح ناسالم افزايش يابد.

علائم نيمفومانيا (هيپرجنسگرايي) چيست؟

تخيلات، تمايلات و رفتارهاي جنسي ناشي از اثرات فيزيولوژيکي مستقيم مواد خارجي (مثلاً برخي داروها يا داروها) يا دوره هاي شيدايي نيست. افراد مبتلا به نيمفومانيا، که به عنوان بيش‌جنس‌گرايي نيز شناخته مي‌شود، نه تنها براي لذت بردن، بلکه براي فرار از احساسات منفي (استرس، غم، اضطراب، تنهايي) به فعاليت‌هاي جنسي مي‌پردازند. علائم نيمفومانيا و رايج ترين رفتارهاي نيمفومانياها را مي توان به شرح زير خلاصه کرد:

افزايش قابل توجه ميل جنسي
تغيير مکرر شرکاي جنسي همراه با ميل جنسي بيش از حد
ناتواني در کسب رضايت عاطفي از رابطه جنسي
رابطه جنسي محافظت نشده و ناامن
مشکل در تمرکز، فکر کردن به رابطه جنسي بيشتر روز
فضول گرايي، نمايشگاه گرايي، بازديد از وب سايت هاي زشت يا استفاده از خدمات اينترنتي زشت
فقدان زندگي اجتماعي، دشواري در زندگي کاري، همراه با زمان زياد صرف رابطه جنسي يا تلاش براي بهبود تجربه جنسي
استفاده از پورنوگرافي، استفاده بيش از حد از خودارضايي
روانشناسي شرم و گناه ناشي از نيمفومانيا
درگير شدن مکرر در تخيلات، اميال يا رفتارهاي جنسي در پاسخ به رويدادهاي استرس زا زندگي.
درگير شدن در رفتارهاي جنسي تکراري با بي توجهي به خطر آسيب فيزيکي يا عاطفي به خود يا ديگران.
تلاش‌هاي مکرر اما ناموفق براي کنترل يا کاهش قابل توجه تخيلات، اميال و رفتارهاي جنسي.
سندرم محروميت رواني فيزيولوژيکي که با تغييرات فيزيولوژيکي تعريف شده و/يا تعريف روانشناختي پس از قطع رفتار جنسي مشخص مي شود.

عوارض احتمالي نيمفومانيا چيست؟

نيمفومانيا؛ علاوه بر ايجاد مشکلات اجتماعي، مي تواند باعث شيوع بيماري هاي مقاربتي نيز شود. در واقع، نيمفومانيا درمان نشده يا ضعيف کنترل شده مي تواند منجر به عوارض جدي شود.

عوارض احتمالي نيمفوماني را مي توان به شرح زير فهرست کرد:

افسردگي
افزايش خطر ابتلا به بيماري هاي مقاربتي
شکست در زندگي اجتماعي، تنها ماندن، از دست دادن شغل
اضطراب بيش از حد، ناتواني در ايجاد روابط جدي به دليل استرس، و مشکل در برقراري ارتباط با کسي

نيمفومانيا چگونه درمان مي شود؟

اول از همه، قبل از قرار ملاقات با پزشک، فرد بايد سوالات زير را از خود بپرسد:

آيا مي توانم ميل جنسي خود را کنترل کنم؟
آيا ميل جنسي من بر کار من تأثير مي گذارد؟
آيا رابطه من به دليل رفتار جنسي من آسيب مي بيند؟
آيا من هميشه به رابطه جنسي فکر مي کنم؟
آيا سعي مي کنم ميل جنسي خود را پنهان کنم؟

افرادي که احساس مي کنند ممکن است در نتيجه رفتار جنسي غيرقابل کنترل ممکن است به خود يا اطرافيان خود آسيب برسانند، حتما بايد با يک موسسه بهداشتي مشورت کنند.

درمان نيمفوموني ممکن است شامل روان درماني و دارو باشد. مؤثرترين انواع روان درماني عموماً گروه درماني، خانواده درماني، زوج درماني، روان درماني روان پويشي (که بر خودآگاهي بيشتر تأکيد دارد) و درمان شناختي-رفتاري است. افراد مبتلا به نيمفومانيا در معرض خطر بيشتري براي ابتلا به هر نوع بيماري مقاربتي هستند. اين وضعيت خطر نيز موضوعي است که بايد در درمان مورد توجه قرار گيرد.

داروهاي مورد استفاده براي درمان نيمفوموني ممکن است شامل داروهاي ضد افسردگي، ضد اضطراب يا ضد روان پريشي باشد، با تأييد روانپزشک، مشابه داروهايي که براي ساير اختلالات اجباري استفاده مي شود.

 

سوالات متداول کاربران

آيا خودارضايي ميل جنسي بيش از حد را افزايش مي دهد؟

ميل جنسي بيش از حد ممکن است با افزايش انواع فعاليت هاي جنسي با يا بدون شريک جنسي خود را نشان دهد. علاوه بر خودارضايي، انواعي مانند پورنوگرافي، سکس مجازي و تماس تلفني نيز ديده مي شود.

آيا ميل جنسي بيش از حد ناشي از عدم تعادل هورموني است؟

اگرچه کاهش ميل جنسي گاهي با سطوح پايين تستوسترون همراه است، اما هيچ ارتباطي بين افزايش ميل جنسي و افزايش سطح تستوسترون وجود ندارد.

آيا بيماري هاي جسمي باعث افزايش ميل جنسي مي شود؟

بله، بيماري هايي مانند زوال عقل، بيماري پارکينسون، صرع، اختلال در عملکرد قسمت هاي پيشاني مغز به دليل ضربه به سر و غيره ممکن است با افزايش ميل جنسي و گاهي اوقات اختلالات رفتاري مرتبط همراه باشد.

آيا ميل جنسي بيش از حد فقط در مردان ديده مي شود؟

خير، در هر دو جنس رخ مي دهد، اما در مردان شايع تر است. نسبت مرد به زن 3/1 تصور مي شود.

ميل جنسي بيش از حد چه مضراتي مي تواند داشته باشد؟

فعاليت جنسي بيش از حد و کنترل نشده مي تواند منجر به عواقب نامطلوب بسياري مانند بيماري هاي مقاربتي، ايدز، بارداري ناخواسته، مشکلات قانوني، مشکلات در حفظ رابطه يا ازدواج، خشونت خانگي و غيره شود.

آيا بيماري هاي روانپزشکي ديگري همراه با ميل جنسي بيش از حد وجود دارد؟

بله، افسردگي، بيماري افسردگي شيدايي، سوء مصرف الکل و مواد، فوبياي اجتماعي، اختلال کمبود توجه و بيش فعالي و بسياري ديگر از اختلالات روانپزشکي مي توانند با ميل جنسي بيش از حد مرتبط باشند.

آيا درماني براي ميل جنسي بيش از حد وجود دارد؟

داروهاي مختلف روانپزشکي و روان درماني ممکن است مفيد باشند. اما قبل از هر چيز بيمار بايد توسط روانپزشک معاينه شود و ارزيابي دقيق از نظر ساير بيماري هاي رواني و جسمي همراه مورد نياز است.

آيا ميل جنسي بيش از حد به سلامت جسمي آسيب مي رساند؟

اگر ميل جنسي بيش از حد منجر به آميزش جنسي محافظت نشده، بي بند و باري يا چند همسري شود، مي تواند با ايجاد بيماري هاي مقاربتي به سلامت جسمي آسيب برساند.

آيا ميل جنسي بيش از حد به سلامت روان آسيب مي رساند؟

مشکلات در کنترل ميل جنسي بيش از حد ممکن است نتيجه يک بيماري رواني ديگر باشد يا خود منجر به اختلالات رواني مانند افسردگي، اختلال اضطراب و غيره شود.

آيا ميل جنسي زياد باعث ناباروري مي شود؟

نه، مستقيما اين کار را نمي کند. با اين حال، اگر ميل جنسي بيش از حد منجر به رابطه جنسي محافظت نشده، بي بند و باري يا چند همسري شود، مي تواند به طور غير مستقيم از طريق بيماري هاي مقاربتي باعث ناباروري شود.